Piwo i jego krótka historia. Produkcja Piwa była już prowadzona przez kapłanów w Mezopotamii (4 tyś. p.n.e.).

Zanano wówczas 8 gatunków piwa z jęczmienia, 8 z pszenicy i 3 mieszane (zagęszczone "dla bogów"). Piwo babilońskie przygotowywano zawsze jako ekstrakt wymagający rozcieńczenia, gdyż lubiono tu piwo mocne i trwałe. Około 3 tyś. p.n.e. wytwarzano w południowej Babilonii także piwo z prosa.

Umiejętność warzenia piwa przyjęli od Babilończyków Egipcjanie, u których piwo stało się napojem codziennego użytku, pitym wprost z beczki przy użyciu trzciny. Egipcjanie lubili piwo jasne, młode, słabsze. Do wyrobu dodawali sól kuchenną (podobnie jak dziś portery angielskie). Piwa używali Izraelici, a rabin Papa skonstuował w 359 n.e. pierwszy filtr do za cieru. Zosimos z Panapolis, słynny alchemik, napisał w 300 n.e. pierwszą książkę o warzeniu piwa. Grecy i Rzymianie mniej cenili piwo, choć u Tacyta, Katona, i Columelli są wzmianki o jego produkcji. Natomiast szeroko używały piwa ludy Afryki, w Europie u Germanów i Słowian, przy czym metody produkcji były bardzo podobne.

Trudno dzisiaj byłoby stwierdzić, kto pierwszy wprowadził dodawanie chmielu do piwa - prawdopodobnie Rzymianie w III lub IV wieku. Upowszechnili to potem Arabowie. W średniowiecznej Europie warzeniem piwa zajmowały się klasztory, później przywilej na nie otrzymały miasta. W XIII w. Basilius Valentinus. pierwszy podał skład piwa i oobserwacje nad przebiegiem fermentacji. W 1474 bawarskie miasto Nahburg zastosowało dolną fermentację i dłuższe przechowywanie piwa.W 1614 H. Knaustius opublikował dzieło o piwowarstwie. W 1763 J. Fargot skonstruował przyrząd do mierzenia gęstości zacieru brzeczki piwa. W 1764 Anglik M. Briole stwierdził powstawanie kwasu węglowego przy warzeniu, a w 1722 Anglik E. Harwood uruchomił w Londynie pierwszy browar porteru z dodatkiem soli.

Pierwsza połowa XIX wieku upłynęła na badaniach O. Fabiana, L. Thenarda, F. Erxlebena, K. Cagniard de Latoura i T. Schwanna nad istotą fermentacji oraz nad drożdżami, zamkniętych w 1861 publikacją L. Pasteura, który wykazał zasadniczą rolę drożdży w procesie fermentacji. W 1885 Duńczyk E. Hansen skonstruował pierwszy aparat do czystej hodowli drożdży. Francuzi wprowadzili słodownie mechaniczne ( J. Galland w 1870 - słodownię bębnową, J. Saladin - słodownię skrzyniową). W Polsce piwa używano od prehistorycznych czasów. Leszek Biały z powodu braku piwa w Palestynie odmówił udziału w wyprawach krzyżowych. Piwo, warzyły klasztory, a od przywileju Przemysława II w 1295 także miasta. Potem produkcja jego uległa rozdrobnieniu, np. w Warszawie w 1796 było 86 browarów. Do najbardziej znanych polskich piw należały na przełomie XIX i XX wieku piwo wareckie, okocimskie oraz żywieckie.

W produkcji piwa wyróżnia się trzy główne etapy: Słodowanie polegające na moczeniu ziarna zbóż, ich skiełkowywaniu i suszeniu (dla piw jasnych w temperaturze 75 - 85 stopni Celsjusza, dla ciemnych 100 - 105 st. Celsjusza) oraz oczyszczaniu z kiełków. To warzenie piwa, czyli sporządzanie zacieru ze słodu i wody oraz podgrzewanie go do temperatury 75 stopni Celsjusza, w wyniku czego powstaje ciekła mieszanina, tzw. brzeczka, gotowana wraz z chmielem w warzelni i ochładzana do 5 stopni Celsjusza. To fermentacja brzeczki z dodatkiem drożdży (główna 10 dni, potem leżakowa dla dojrzałości konsumpcyjnej 56 dni).